Radzyń

Not­kę tę zaczę­łam chy­ba pisać oko­ło tygo­dnia temu i wła­śnie mi się o niej przy­po­mnia­ło. Dłu­gą prze­rwę tłu­ma­czę jak zwy­kle sesją, ale muszę się przy­znać, że nie­ste­ty pochło­nął mnie rów­nież Mine­craft. Nie prze­dłu­ża­jąc wymó­wek — Radzyń Podlaski!

Baro­ko­wa rezy­den­cja, któ­rej głów­nym archi­tek­tem był Jakub Fon­ta­na, wznie­sio­na zosta­ła w latach 1685–1709. Wcze­śniej znaj­do­wał się na tym miej­scu śre­dnio­wiecz­ny zamek Kaznow­skich. Wła­ści­cie­la­mi nowo powsta­łej rezy­den­cji byli Potoc­cy, a kon­kret­niej Eusta­chy Potocki.

Posia­da ona podob­ny cha­rak­ter jak pałac Bra­nic­kich w Bia­łym­sto­ku. Czy­li trzy skrzy­dła ukła­da­ją­ce się w pod­ko­wę, repre­zen­ta­cyj­ny dzie­dzi­niec oraz wiel­ki ogród. Rzeź­by zdo­bią­ce ele­wa­cję wyko­nał Jan Chry­zo­stom Redler, ten sam rzeź­biarz, któ­ry pra­co­wał nad deko­ra­cja­mi bia­ło­stoc­kiej rezy­den­cji. Typ ten, jak już wie­my z not­ki o Bia­łym­sto­ku, wywo­dzi się z XVIII wiecz­nej Francji.

 Dodat­ko­wo od stro­ny ogro­du może­my zoba­czyć prze­pięk­ną oranżerię :)

Miej­sce jest nie­zwy­kle uro­kli­we i oczy­wi­ście war­to go odwie­dzić, ale może nie­spe­cjal­nie pole­cam wcho­dze­nie do środ­ka głów­nej czę­ści. Kie­dyś mie­ścił się tam sąd, obec­nie wszyst­ko stoi puste i nisz­cze­je. Może­cie podzi­wiać tyl­ko mean­dry kory­ta­rzy i nic poza tym. Dziw­na spra­wa. W jed­nym ze skrzy­deł mie­ści się biblio­te­ka, w dru­gim jakieś sto­wa­rzy­sze­nie albo coś w tym rodzaju.