Malowane okna Redona

Już kie­dyś wspo­mnia­łam o tym mala­rzu przy oka­zji roz­kosz­ne­go obra­zu z wie­lo­barw­nym cyklo­pem i jego gra­fik z pają­ka­mi oraz inny­mi roz­ma­ito­ścia­mi. Tym razem, po prze­gląd­nię­ciu lin­ko­wa­nej już kie­dyś tutaj stro­ny, spo­strze­głam, że kil­ku­krot­nie podej­mu­je on w swym malar­stwie mój ulu­bio­ny temat — WITRA­ŻE (co już zdą­ży­łam zazna­czyć w poprzed­niej not­ce o Odilo­nie) :3 Jako, że jest to dzie­dzi­na sztu­ki jaką Gabo­ny lubią naj­bar­dziej, posta­no­wi­łam zebrać sobie wszyst­kie dzie­ła w jed­no miej­sce i Was nimi nie­co podręczyć!

Nie pamię­tam, czy wspo­mi­na­łam coś wię­cej o Odilo­nie Redo­nie (moja pamięć jest dobra, ale nie­ste­ty bar­dzo ulot­na). Jeśli już było, nie zaszko­dzi powtó­rzyć :) Ten uro­czy Pan żyją­cy na prze­ło­mie XIX i XX wie­ku (1840–1916) nazy­wał się napraw­de Ber­trand-Jean Redon. Swój pseu­do­nim ‘Odil­lon’ utwo­rzył od imie­nia swo­jej mat­ki, Odile. Miał zostać archi­tek­tem, jed­nak nie uda­ło mu się dostać na pary­ską Eco­le des Beaux-Arts, co zakoń­czy­ło jego pla­ny odno­śnie tej dzie­dzi­ny. Two­rzył głów­nie dzie­ła gra­ficz­ne i malar­skie. Zaj­mo­wa­ła go zwłasz­cza lito­gra­fia, a od 1890 roku malar­stwo olej­ne, któ­re zdo­mi­no­wa­ło jego twór­czość. Cho­ciaż przy­pi­su­je się go do sym­bo­li­stów, nie­któ­rzy uwa­ża­ją go za pre­kur­so­ra sur­re­ali­zmu (cho­ciaż jesz­cze upły­nie wie­le lat, nim ten kie­ru­nek się ukształ­tu­je), co ma sens, jeśli zwró­ci­my uwa­gę na tema­ty­kę two­rzo­nych przez nie­go dzieł.

Pre­zen­to­wa­ne dzi­siaj pra­ce albo zawie­ra­ją w sobie motyw okna (sta­no­wiąc jego tło), albo są po pro­stu ilu­stra­cja­mi witra­ży. Bez więk­sze­go gada­nia, bo nie ma się szcze­gól­nie nad czym roz­wo­dzić (chy­ba, że nad ich faj­no­ścią :3) zapra­szam do oglądania!

Kobie­ta w gotyc­kim łuku, 1905 r.

Por­tet Simo­ne Fay­et u Komu­nii Świętej

Witraż, 1904 r.

Witraż (Ale­go­ria), 1908 r.

Witraż

Okno 3

Kobie­ta z pro­fi­lu pod gotyc­kim łukiem

Kobie­ta i dziec­ko na tle witraża

Okno

To nie koniec tutaj Odilo­na Redo­na. Tzn. na dziś owszem, ale na pew­no jesz­cze nie raz nawie­dzi moje­go blo­ga, pew­nie znów jako seria dzieł podej­mu­ją­ca jeden temat. Chcia­łam przy­znać, że bar­dzo go poko­cha­łam i nie mogę się z nim roz­stać <3