Koszmarek

Dziś dla odmia­ny będzie coś kosz­mar­ne­go. Pol­ska, Pod­la­sie, Dro­hi­czyn. W 1734 roku bar­dzo słyn­ny pol­ski archi­tekt, Jakub Fon­ta­na, wybu­do­wał tam prze­cud­nej uro­dy kościół. Wszyst­ko było­by wspa­nia­le, gdy­by zacho­wał się jego ory­gi­nal­ny wystrój albo przy­naj­mniej ktoś zadbał, by wypo­sa­żyć go w coś, co mogło­by cho­ciaż ‘ory­gi­nal­ność’ przy­po­mi­nać. NIE, tak się nie sta­ło. Ta prze­ślicz­na bry­ła zosta­ła dosłow­nie zgwał­co­na przez kicz. Kicz koń­ca XX wie­ku, czy też począt­ku XXI wie­ku. Jak to mawia popu­lar­ny ostat­nio mem inter­ne­to­wy: ‘wow such doge’.

Fasa­da jest bez­wie­żo­wa i kie­dy się pod nią sta­nie robi napraw­dę nie­sa­mo­wi­te wra­że­nie. Nim weszłam do tego kościo­ła, byłam zachwycona.

A potem weszłam do środ­ka i pole­głam. Nie wiem co jest strasz­niej­sze… Czy ban­ner u góry, któ­ry został prze­dru­ko­wa­ny z Trój­cy Świę­tej Düre­ra (któ­ry po kil­ku latach, kie­dy inten­syw­nie będzie na nie­go padać świa­tło po pro­stu wyblak­nie), czy bied­ny Chry­stus, któ­ry jest oto­czo­ny tym… bli­żej nie­okre­ślo­nym *czymś*. Po pro­stu WOW. Ta not­ka niech słu­ży jako lek­cja, że robiąc takie rze­czy moż­na skrzyw­dzić wie­le bied­nych dusz (np. moją!).

Pamię­taj­cie jed­nak, że Dro­hi­czyn jest nie­zwy­kle uro­kli­wym miej­scem, któ­re na pew­no war­to odwie­dzić. W tam­tej­szym muzeum znaj­dzie­cie wspo­mnia­ne już w jed­nej z poprzed­nich notek książ­ki i wie­le innych pięk­nych róż­no­ści (mają nawet mon­stran­cję wyko­na­ną z blach samo­lo­tu). Poza wiel­ką kate­drą kolo­ru cifa, kościo­łem bene­dyk­ty­nek i jesz­cze jed­nym, któ­re­go wezwa­nie ucie­kło mi z gło­wy, jest tam rów­nież pięk­na cer­kiew baro­ko­wa i góra wido­ko­wa, na któ­rej nie­gdyś mie­ści­ło się grodzisko.

Na koniec jesz­cze wiki­pe­dia poka­za­ła mi archi­wal­ne zdję­cie znisz­czo­ne­go ołta­rza z tegoż kościo­ła. Pozo­sta­je tyl­ko powie­dzieć… Wiel­ka szkoda!