
W poprzedniej notce wspominałam o mojej fazie na oglądanie dokumentów o sztuce i stąd też dzisiejsza notka. Chciałam wspomnieć kilka słów o jednym z najbardziej znanych obrazów Picassa — Guernice.
Najpierw może troszkę o samym twórcy, który znany jest, chociażby z nazwiska, każdemu. Pablo Picasso, a właściwie Pablo Diego José Francisco de Paula Juan Nepomuceno María de los Remedios Cipriano de la Santísima Trinidad Ruiz y Picasso (:D) urodził się w 1881 roku w Maladze, a zmarł 1967 roku w Mougins. Już od najmłodszych lat wykazywał ogromne zdolności artystyczne. Swoje pierwsze obrazy zaczął sprzedawać w wieku 15 lat. Przede wszystkim jest on, wraz z Georgesem Braque, twórcą kubizmu. Całej jego twórczości nie da się zaszufladkować do jednego nurtu. Był to artysta bardzo wszechstronny i bardzo płodny. Zmieniał wielokrotnie styl malowania swych dzieł.
Guernica została namalowana na wystawę światową w roku 1937, która odbyła się w Paryżu. Zamówienie na ten obraz zostało złożone przez rząd republiki hiszpańskiej w celu upamiętnienia wydarzeń z kwietnia tego samego roku, kiedy baskijskie miasto zostało zbombardowane przez Luftwaffe. W Hiszpanii trwała w tym czasie wojna domowa, a generał Franco dążył do ‘ujednolicenia’ Hiszpanii. Baskowie (z resztą jest tak do dziś) mieli własny język i bardzo mocne poczucie odrębności i nie chcieli poddać się jego działaniom. Przez ich opór na niewiele znaczące militarnie miasteczko Guernica zrzucono ok. 5 tysięcy bomb. W efekcie tych działań zginęło 1645 mieszkańców.
Picasso przeczytał reportaż o wydarzeniach z Guernicy (nie jestem pewna czy dobrze to odmieniam) w paryskim dzienniku, co zainspirowało go do stworzenia obrazu. Pracę nad nim dokumentowała Dora Maar.


Poniżej wrzuciłam kilka fotografii podczas tworzenia Guernicy. Prawdopodobnie wszystkie są autorstwa wspomnianej Dory Maar, jednak nie udało mi się do tego dojść :)




Obraz w oryginale podziwiać można w Muzeum Królowej Zofii w Madrycie (Museo Reina Sofía). W Guernice umieszczono w 2009 mural z obrazem Picassa.

Więcej o tym dziele, jak i twórczości Picassa można dowiedzieć się tutaj. Zwłaszcza polecam końcówkę filmu, która jest troszkę gorzka, ale wiele mówi o naszym dzisiejszym świecie.