Grota listonosza

Cały czas kor­ci mnie, żeby coś naskro­bać o jakimś zam­ku z mojej pra­cy magi­ster­skiej, ale jesz­cze nie nad­szedł na to odpo­wied­ni moment! Muszę zatem dziel­nie cze­kać, aż gdzieś się wypra­wie i poro­bię ład­ne zdję­cia, a poza tym zgłę­bię ich histo­rię i inne strasz­ne rze­czy. Tym­cza­sem kon­ty­nu­ując wątek zam­ków tere­nu Pol­ski prze­nie­sie­my się do bar­dzo malow­ni­czej budow­li na wzgó­rzu Cho­ina w Zagó­rzu Ślą­skim, któ­ra zwie się Zamek Grod­no.

Miej­sce to ma cie­ka­wą histo­rię, bowiem wedle legend, czwo­ro­bocz­ną straż­ni­cę wybu­do­wać miał tutaj już w 800 roku angiel­ski rycerz. Póź­niej­sza roz­bu­do­wa w XII wie­ku mia­ła zostać prze­pro­wa­dzo­na z ini­cja­ty­wy Bole­sła­wa I Wyso­kie­go, jed­nak­że tak napraw­dę wznie­sie­nie zam­ku na tym wzgó­rzu datu­je się dopie­ro na XIV w., czy­li cza­sy pano­wa­nia ksią­żąt Ber­nar­da i Bol­ka II (obaj pano­wie zwią­za­ni byli z warow­nią w Bol­ko­wie, nato­miast sar­ko­fag Bol­ka II znaj­du­je się w Mau­zo­leum Pia­stów Ślą­skich w Krze­szo­wie). Ów zamek miał być straż­ni­cą gra­nicz­ną księ­stwa świd­nic­ko-jawor­skie­go, skła­da­ją­cą się począt­ko­wo z gór­ne­go zam­ku na nie­re­gu­lar­nym rzu­cie, któ­ry dosto­so­wa­ny był swym kształ­tem do topo­gra­fii Cho­ina. W 1329 roku zamek Grod­no był pod cał­ko­wi­tym pano­wa­niem Koro­ny Cze­skiej, nato­miast w XVI wie­ku, będąc wła­sno­ścią Macie­ja z Łago­wa, prze­szedł rene­san­so­wą moder­ni­za­cję. Wte­dy powstał dol­ny dzie­dzi­niec z boga­to zdo­bio­ną bra­mą wjaz­do­wą, pięć bastei  z murem ota­cza­ją­cym zamek dol­ny, a tak­że budyn­ki gospo­dar­cze i łaź­nia z pie­kar­nią. Wte­dy też poja­wi­ło się w tym miej­scu dużo inte­re­su­ją­cych deta­li archi­tek­to­nicz­nych i rzeź­biar­skich wyko­na­nych z pia­skow­ca. Jed­nak pod koniec XVI stu­le­cia, wdo­wa po Macie­ju z Łago­wa, przez potęż­ne dłu­gi, zmu­szo­na była opu­ścić rezy­den­cję. Oczy­wi­ście i tutaj Szwe­dzi naro­bi­li szkód w XVII wie­ku, powo­du­jąc znisz­cze­nia, któ­re z cza­sem sta­wa­ły się coraz bar­dziej roz­le­głe. W 1689 roku w wie­żę zam­ko­wą ude­rzył pio­run, któ­ry spo­wo­do­wał pożar wie­ży. W 1823 roku chło­pi z oko­lic kupi­li te zie­mie, by roze­brać zamek, lecz dzię­ki inter­wen­cji histo­ry­ka z Wro­cła­wia, Jana Gusta­wa Büsch­ni­ga tak się nie sta­ło. Grod­no zabez­pie­czo­no przed dal­szym popa­da­niem w ruinę i zaczę­to przy­sto­so­wy­wać jego wnę­trza do eks­po­zy­cji muzealnej.

Wewnątrz zam­ku, w jed­nej z wnęk, znaj­du­ją się szcząt­ki kasz­te­lan­ki Mał­go­rza­ty, któ­ra zosta­ła ska­za­na na śmierć gło­do­wą. Odmó­wi­ła ona poślu­bie­nia sta­re­go, lecz boga­te­go męż­czy­zny, będąc zako­cha­na w gierm­ku. Do ślu­bu jed­nak doszło, a Mał­go­rza­ta zepchnę­ła z wie­ży swo­je­go męża. Cała ta opo­wieść oka­za­ła się jed­nak buj­dą mają­cą uatrak­cyj­nić histo­rię zam­ku. Szkie­let tak napraw­dę nale­żał do listo­no­sza (to zna­czy ów szkie­let oble­czo­ny w mię­śnie i wszyst­kie inne rze­czy potrzeb­ne do funk­cjo­no­wa­nia był listo­no­szem, a nie, że jakiś listo­nosz sprze­dał ludz­kie szcząt­ki) i został zaku­pio­ny przez wła­ści­cie­la zamku.

Jesz­cze dorzu­cam ryci­nę z wido­kiem z począt­ku XVII wie­ku i dwa pięk­ne zdję­cia archiwalne :)

Zamek posia­da znacz­nie wię­cej cie­ka­wych legend i ta o kasz­te­lan­ce zde­cy­do­wa­nie nie jest jedy­ną. O resz­cie moż­na prze­czy­tać tutaj. Gdy­by ktoś był zain­te­re­so­wa­ny zwie­dza­niem i chciał zorien­to­wać się kie­dy moż­na i za ile, a poza tym w jakich dniach orga­ni­zo­wa­ne są impre­zy (by w nich uczest­ni­czyć albo je omi­nąć) war­to zer­k­nąć na ofi­cjal­ną stro­nę Grod­na, gdzie też roz­pi­sa­na jest w bar­dziej szcze­gó­ło­wy spo­sób histo­ria tych ziem, któ­rą pokrót­ce tutaj przy­to­czy­łam. Myślę, że miej­sce bar­dzo uro­kli­we i god­ne odwie­dze­nia, a ja głu­pia i nie­świa­to­wa oczy­wi­ście nigdy tam nie byłam, ech! Tyle wspa­nia­ło­ści na zie­miach pol­skich jesz­cze na mnie cze­ka, a pogo­da robi się pięk­na i pro­wo­ku­je do zwiedzania!