Groby

Dziś był pięk­ny i cie­pły (co ostat­nio nie zda­rza się zbyt czę­sto), jesien­ny dzień i posta­no­wi­łam to wyko­rzy­stać. Wybra­łam się na Cmen­tarz Rako­wic­ki. Po krą­że­niu dooko­ła, w koń­cu uda­ło mi się prze­drzeć przez wiel­kie mury cmen­tar­ne i mogłam się roz­ko­szo­wać prze­pięk­ny­mi for­ma­mi nagrob­ków, a tak­że wspa­nia­ły­mi rzeź­ba­mi. Wstyd przy­znać, że miesz­ka­jąc w Kra­ko­wie trze­ci rok, dopie­ro teraz się tam udałam.

Pierw­sze co, powę­dro­wa­łam na Ale­ję Zasłu­żo­nych, by odwie­dzić grób moje­go naj­uko­chań­sze­go Mar­ka Gre­chu­ty. Widzia­łam wie­le zdjęć jego nagrob­ka i nawet spo­tka­łam panią, któ­ra jest jego autor­ką, ale jakoś nie byłam prze­ko­na­na. Teraz dalej tak do koń­ca nie jestem, ale myślę, że czas nada­je mu cha­rak­te­ru i trosz­kę go uszla­chet­nił (cho­ciaż lat to on ma niewiele).

Zaraz obok zna­la­złam sze­reg nagrob­ków, któ­re mnie zachwy­ci­ły total­nie. O gro­bach Euge­niu­sza Wań­ka i Bar­ba­ry Kwiat­kow­skiej-Lass w zasa­dzie nie ma się co wię­cej roz­pi­sy­wać. Jestem zasko­czo­na, że u schył­ku XX wie­ku i począt­ku XXI wie­ku powsta­wa­ły/-ją jakieś przed­sta­wia­ją­ce, ‘nor­mal­ne’ nagrob­ki. Bar­dzo ład­ne i war­te zoba­cze­nia zresztą.

Ogrom­ne jed­nak wra­że­nie zro­bił na mnie pomnik Jerze­go Nowo­siel­skie­go w for­mie pra­wo­sław­ne­go krzy­ża. Bar­dzo rzad­ko spo­ty­ka­łam się z drew­nia­ny­mi nagrob­ka­mi (w zasa­dzie nie wiem czy ten nie był pierw­szym) i chy­ba to w głów­nej mie­rze wpły­nę­ło na sto­pień moje­go zachwy­tu. Zresz­tą ów krzyż bar­dzo koja­rzy się z twór­czo­ścią tego arty­sty, co od razu przy­wo­dzi na myśl jego oso­bę od razu po zoba­cze­niu tego miej­sca spoczynku.

Nie­zwy­kle cie­ka­wą for­mę ma rów­nież nagro­bek gra­fi­ka Jerze­go Pan­ka, któ­ry zde­cy­do­wa­nie swo­ją for­mą wska­zu­je na pro­fe­sję, któ­rą się zajmował.

Poza Ale­ją Zasłu­żo­nych, spa­ce­ru­jąc roz­ma­ity­mi dróż­ka­mi cmen­tar­ny­mi, czu­łam ogrom­ny zachwyt i mia­łam wra­że­nie, że mogła­bym tam spę­dzać baaaar­dzo dużo cza­su. Już w pew­nym momen­cie zre­zy­gno­wa­łam z robie­nia zdjęć, bo wyszło­by, że chcia­ła­bym zro­bić zdję­cia co pią­te­mu gro­bo­wi. Dla­te­go podzie­lę się kil­ko­ma zdo­by­cza­mi z róż­nych czę­ści tej wspa­nia­łej nekro­po­lii, któ­re zachwy­ci­ły mnie wyjąt­ko­wo. Przy czym od razu zazna­czam, że nie zwie­dzi­łam jesz­cze całe­go cmentarza!

Z mojej stro­ny to tyle na dziś. Jeśli ktoś jesz­cze nie był na Cmen­ta­rzu Rako­wic­kim, pole­cam ser­decz­nie wybra­nie się tam i na wła­sne oczy zoba­cze­nie ‘roz­wój’ gro­bow­ców od XIX do XXI wie­ku. Sło­wo ‘roz­wój’ spe­cjal­nie umie­ści­łam w cudzy­sło­wie, bowiem nagrob­ki na prze­strze­ni lat zna­czą­co zubo­ża­ły w formie.