Dawno nie było tu nic nowego, ale nie dlatego, że już mi się znudziło, a po prostu czasu trochę brak :) Wracam dziś, nie obiecując jednak, że szybko pojawi się coś kolejnego.
Na ostatnim wykładzie z historii sztuki nowożytnej, który był w zasadzie o niczym, zainteresował mnie temat Jeana Antoine Watteau. Twórca ten jest prekursorem francuskiego rokoka w malarstwie. Zaczęłam się zastanawiać, czy go w ogóle lubię i stwierdziłam, że dojdę do tego, jak zobaczę jego dzieła na żywo. To wszystko dlatego, że Dama z łasiczką da Vinciego też mi się nie podobała, a jak pooglądałam ją w oryginale, to nagle wydała mi się genialna. Dziś jednak nie o malarstwie, a o Watteau i jego rysunkach!
Jean Antoine Watteau urodził się w 1684 roku i zmarł na gruźlicę mając zaledwie 37 lat. Studiował na Królewskiej Akademii Malarstwa i Rzeźby w Paryżu. Pod swą protekcję wziął go Pierre Crozat, słynny kolekcjoner sztuki i bankier. Dzięki temu Watteau mógł studiować dzieła m.in. weneckich mistrzów oraz Rembrandta.
Nie ma wątpliwości co do tego, że rysownikiem był wybitnym. Świadczą o tym wszystkie rysunki, które po sobie pozostawił, a zachowało się ich aż koło 1000. Jak podaje Wikipedia, której nie wiadomo czy można wierzyć (BRAK PRZYPISÓÓÓÓÓW), największe ich zbiory możemy zobaczyć w Luwrze, British Museum oraz w sztokholmskim Nationalmuseum. Głównie wykonywał je czarną kredką, ołówkiem lub sangwiną. Muszę przyznać, że są naprawdę fantastyczne i zakochałam się w nich bardzo, ale mam wielką słabość do grafiki wszelakiej. Może to dlatego, iż sama jestem rysownikiem marnym i zdecydowanie bardziej podchodzi mi malowanie.
Oczywiście pokazałam tutaj tylko sam przedsmak. Dużo więcej rysunków możecie znaleźć chociażby w Googlach, wpisując magiczną frazę watteau drawings.
Sam Watteau najbardziej znany jest z obrazu Odjazd na Cyterę, który jak udało mi się dziś dowiedzieć, jest odjazdem Z Cytery. Tworzył głównie dzieła fête galante, czyli sceny wytwornych zabaw itd. Tematem również bardzo często spotykanym w jego malarstwie są trupy aktorskie, głównie ze środowisk włoskich i francuskich.